dziękuję

Dziękuję Wam za słowa otuchy , pocieszenia.

Dziękuję , że wogóle ktos to czyta.

Nie wiem kiedy mi przejdzie. Ciągle gdzieś tam wierzę , że MY razem...

To był ( jest ) najcudowniejszy człowiek jakiego spotkałem.

I nie dlatego , że Go kocham.

Dlatego , że dostałem więcej niż sam mogłem mu dać.

Dlatego , że chciałem się od Niego tyle nauczyć...

Nie wiem czy tak naprawdę chcę się pozbyć tego uczucia.

Czy ktoś z Was chciał się pozbyć najcudowniejszego uczucia na świecie? Raczej nie.